Historie
home
Historie
Over ons
Historie Wellse Veerhuis
Het Wellse Veerhuis is een restaurant dat haar naam dankt aan een veerpont met een lange historie. Studie daarnaar wijst uit dat het veer al aan het einde van de Middeleeuwen, in 1475 werd ingesteld!
Voor die tijd liep er op deze plek een ‘Maasmeander’ (een kronkeling in de Maas) die vanaf het oosten gezien bij Well naar het zuiden afboog en voor Hedikhuizen weer ’terugboog’ naar het noorden. In 1474/1475 werd deze kronkeling ‘afgesneden’ en kwamen de uiterwaarden ten zuiden van Well (de Wellse Waarden) aan de andere kant van de Maas te liggen. Omdat veel boeren daar nag hun vee hadden grazen, werd het veer ingesteld, zodat boeren, melkers, vee, paard-en-wagens en fietsers konden warden overgezet.
Dit ‘Wellseveer’ werd een zogenaamd ‘roepveer’: mensen maakten door te roepen kenbaar dat ze overgezet wilden warden, waarna de trekpont handmatig van de ene zijde naar de andere werd getrokken. Het veer had door de jaren heen veerboten, een pontaak- een lang plat vaartuig met platte bodem en brede boeg en diverse roeiboten ‘elk plaats biedende aan maximaal 10 personen en 4 a 5 rijwielen’.
Behalve een veerpont, was het Wellseveer jarenlang oak de plek waarvandaan bieten werden verscheept. Daarvoor werden de ladingen eerst gewogen bij het weeghuisje, dat nag altijd te zien is aan de straatkant, naast het Wellse Veerhuis.
In de tijd dater tussen Schiedam en ‘s-Hertogenbosch een stoomboot voer, konden mensen opstappen bij het Wellse Veerhuis. Als er passagiers meewilden, zwaaide de toenmalige veermannen, onder wie Stef Witjes, met een rode vlag naar de schipper van de stoomboot. Deze bleef dan even stilliggen in de stroming van de Maas, zodat de passagiers met een roeiboot aan board konden.
Pas in 1959 werden de Wellse Waarden door grenscorrecties bij Noord-Brabant gevoegd. Tegen die tijd hadden de meeste boeren hun lastig te bereiken gronden aan Noord-Brabantse kant afgestoten en was de veerpont goeddeels overbodig geworden. Zo kwam er bij het overlijden van de laatste veerman, Stef Witjes, in 1965 een einde aan het Wellseveer.
Sinds wanneer in deze geschiedenis er sprake is van een ruimte waar mensen konden wachten, schuilen, eten en/of drinken, of wanneer een etablissement werd gebouwd met de naam ‘Het (WeIlse) Veerhuis’, hebben we niet met zekerheid kunnen herleiden uit de diverse publicaties.
